Piccadilly Circus met veel neonreclame en sfeer

Allerlei plaatsen roemen zich als het hart van het grote Britse rijk. Voor de meeste inwoners van Londen bestaat er nog maar een Empire, het theater in Leicester Square, maar veel toeristen accepteren het feit dat Picadilly Circus het middelpunt is van het rijk waar de zon nooit ondergaat. Opvallende neonreclame's zorgen voor een bijzondere sfeer op een van de geweldige pleinen van Londen. Deze toeristische attractie is tevens een belangrijk ontmoetingspunt voor toeristen en de britten zelf. Onder Piccadilly Circus ligt het gelijknamige metrostation.

De naam Piccadilly Circus

Piccadilly is een rare naam. Als u weet wat de oorpsprong en betekenis is, weet u meer dan 99 procent van de inwoners van Londen. In het begin van de 17de eeuw werkte er een kleermaker met de naam Robert Baker. Hij ontwierp een stijve boord genaamd 'picadil', die James I heel erg aansprak. Met zijn verdiende geld kocht hij een stuk grond ten noorden van het huidige Piccadilly Circus. Daar bouwde hij een huis dat door mensen die hem zijn succes niet gunden Piccadilly House genoemd werd. En sinds de 18de eeuw wordt deze naam gebruikt voor de hele buurt.

De oorsprong van het beroemde plein

Het oorspronkelijke plein werd in 1819 ontworpen door John Nash. Daarvoor was het een doodgewoon kruispunt, maar Nash voltooide de bocht die Regent Street maakte, tot een volledige cirkel. Het plein was toen veel groter dan tegenwoordig. Publieke werken maakten er echter een puinhoop van in 1888. Toen werden de gebouwen aan de noordoostelijke kant gedeeltelijk gesloopt om ruimte te maken voor Shaftesbury Avenue. Bovendien kregen de gebouwen, anders dan gebruikelijk was, vergunningen die geen beperkingen stelden aan reclameruimte. Met als gevolg dat de huiseigenaren grote bedrijven toestemming gaven om de eerste elektrische reclamezuilen op te richten. En die elektrische reclame zuilen, hebben piccadilly zo beroemd gemaakt.

Geschiedenis Piccadilly Circus

Voor de tweede wereld oorlog was Piccadilly Circus een kleurrijke mengeling van cafés, oesterbars, theaters, winkels en bloemenstalletjes. Het werd zelfs wel eens beschouwd als het mooiste gedeelte van de hoofdstad. Het is de mengelmoes van chic en arbeidersklasse, ook wel upstairs en downstairs genoemd, die de nostalgische freaks zo bewonderen. Maar, met uitzondering van het zuidelijk gedeelte, is het mooie ronde plein geleidelijk afgegleden. Aan de westkant stond vroeger de St. James Hall, waar Wagner ooit dirigeerde en Dickens in 1870 zijn laatste openbare lezing gaf. Dat werd omgevormd tot Swan en Edgar's, een mooi warenhuis. Nu is Tower Records er gevestigd. De buitenkant van het gebouw is nog steeds hetzelfde maar binnen lijkt het wel of u zich op een bizar vrachtschip vol cd's bevindt.

Eros, de griekse god van de liefde

Het beeld in het midden van Piccadilly Circus is een van de eigenaardigheden van Londen. Het beeld werd gefinancierd door particuliere giften en is opgericht ter herinnering aan Lord Shaftesbury. Sommige mensen zien in het beeld een meisje, anderen een jongen, het grootste deel van het publiek beschouwt het als een mythologische vogel. Eros heeft de tweede wereld oorlog doorgebracht in Egham in Surey, en bleef daar nog jaren verwaarloosd in een kamertje in het gemeentehuis staan. Toen het beeld uiteindelijk toch herplaatst werd, kwam hij verkeerd om te staan. Eros en zijn boog zouden naar het noordoosten moeten wijzen, naar Shaftesbury Avenue, dit als herinnering aan de vriendelijke Lord Shaftesbury. En dus niet een beetje scheelkijkend naar de zuidoostelijke Lower Regent Street.

Albany

Gesitueerd tussen de noordkant van Piccadilly en de plaats waar Vigo Street samenkomt met Burlington Gardens staat Albany, een aantal vrijgezellenkamers. Deze oorspronkelijke woning van Lord Melbourne werd in 1802 verkocht aan de jonge aannemer Alexander Copland, die er zestig afzonderlijke appartementen van maakte. Het is altijd een gewild adres geweest. Bewoners waren onder andere Palmerston, Gladstone, Sir Thomas Beecham, Henry Fox Talbot, Dame Edith Evans, Edward Heath en Lord Macauley. Bryon heeft er ook gewoond, met zijn tafel vol boeken. een are en kruisbeeld en hij sabbelde er aan biscuitjes en aan het oor van Lady Caroline Lamb. Zij bezocht hem, verkleed als mannelijke bediende, wat hun plezier waarschijnlijk aanzienlijk verhoogde.